کامران پایدار: خسته نباشی. از اینکه وقتت رو در اختیارم گذاشته ای متشکرم. علت اصلی اعتصاب شما چه بود و خواسته هایتان چیست؟
کارگر ایتکو پرس: ببین ایران خودرو مجموعه بسیار گسترده و بزرگی است. هزاران نفر کارگر در این بخش بزرگ صنعتی بطور شبانه روزی در شیفتهای کاری بسیار طولانی، فرساینده و همراه با انجام کارهای سنگین و خطرناک مشغول به کارند. ایران خودرو شرکت صنعتی بزرگی است که حالا دیگر محصولات این شرکت به وفور علاوه بر بازار داخلی ايران به روسیه و کشورهای حوزه خلیج فارس هم صادر می شود. این همه تولیدات، این همه فروش و صادرات٬ این همه کاری که توسط ما کارگران در جای جای این شرکت انجام میي شه٬ دیگر بر هیچ کسی پوشیده نیست که چه درآمد و ثروت سرشاری از قبل کار و رنج و نابودی تدریجی ما کارگران ببار می آید. سئوال ما کارگران اینجاست؛ حالا با این همه کاری که انجام میدهیم٬ با این همه خستگی، با این همه نقص عضو و خطراتی که جان تک تک ما رو حتی در مواقعی تهدید به مرگ می کند٬ سهم ما و خانواده هایمان از این همه ثروت و درآمد نجومی ایران خود رو چیست؟ اگه ما نباشیم که چرخهای تولید و ثروت را به حرکت درآوریم٬ آخر کدام آخوند، کدام آقازاده یا کارفرمای مفتخور است که این را انجام بدهد!؟ پایه حقوق ما 219 هزار تومان است با اضافه کاری و شب نخوابی و خستگی رو به جان خریدن در طول شبانه روز. در آخر ماه با همه کسوراتی که به بهانه های مختلف از دستمزدمان میزنند٬ آخرش چیزی بین 250 تا 300 هزار تومان بدست ما می رسد. ببین با این پول حتی نمی شه یک آپار تمان 40 متری رو هم در حاشیه تهران اجاره کرد. حالا خودتان قضاوت کنید! هزینه خورد و خوراک، تحصیل و آموزش بچه ها، بهداشت و هزینه های پزشکی که این روزها سر به آسمان می زند و هزار بدبختی دیگر. زندگی از کجا باید تامین بشه؟ خواست اصلی اعتصاب ما افزایش دستمزدهاست٬ افزایش دست مزدها برابر کاری که می کنیم و افزایش دستمزدمان مطابق با گرانی و تورم لحظه ای جامعه که هر لحظه بد تر و بیشتر می شود.
کامران پایدار: چرا دست به اعتصاب زدید، چرا کار رو تعطیل کردید٬ مگه راههای دیگر نبود؟
کارگر ایتکوپرس: من خودم سالهاست در این خراب شده کار می کنم. شاید باورتان نشود در اینجا شرایط و فشار کاری، تحقیر و بیحقوقی در حق کارگران آنقدر زیاده که بدتر از دورانهای برده داری زمان فرعونها و پادشاهان قلدر و زورگوی زمان قدیمه. ما این چیزها رو در داستانها و روایات شنیده بودیم ولی حالا بدتر از آن شرایط را به ما کارگران و خانواده هایمان تحمیل کرده اند! شرایط ما بدتر از آن برده هایی است که اهرام فراعنه مصر را به پا داشته اند! در اینجا هیچ کس گوشی برای شنیدن حرفهای تو و چشمی برای دیدن مصیبتها و رنجهای تو ندارد. به محض اینکه پایت را توی کارخانه می گذاری، کارفرما و مدیر تولید و ... تنها چیزی که از تو میخواهند کار و کار و کار بیشتر است. در اینجا آنچه برسر تو و خانواده ات می آید اصلا اهمیتی نداره. بچه ات مریض شده و پول نداری، کرایه خانه ات عقب افتاده، در حین کار براثر خستگی و فشار و شرایط ناایمن کار دچار صدمه و نقص عضو شده ای٬ اینها و همه مسایل زندگی ما در اینجا بی اهمیت اند. اگر مکث کنی و یا به هر عنوان توان کاری مد نظرشان را نداشته باشی فردا عذرت را می خواهند. در اینجا نه قانونی٬ نه استخدامی٬ هیچ شرایط ایمنی وجود ندارد. بر اثر کوچکترین غفلتی کارت را فورا از دست خواهی داد. ما اعتصاب کردیم برای افزایش دستمزدهایمان٬ برای کاهش ساعات و فشار کار. ما و خانواده هایمان انسانیم. ما هم به رفاه و امکانات نیاز داریم. ما اعتصاب کردیم علیه کار برده وار و قراردادهای سفید امضا٬ ما اعتصاب کردیم تا بگوییم اگه کار ما نباشه هیچ چیزی هم نیست. ما اعتصاب کردیم چون از راه دوستانه و مسالمت آمیز کسی گوشی برای شنیدن حرف ما ندارد.
کامران پایدار: از دستمزدها گفتی، آیا کارفرماها و مدیران تولید و مهندسین تازه به دوران رسیده و انواع همه این مفت خورها هم مثل شما حقوق می گیرند؟
کارگر ایتکوپرس: حرف بسیار خوبی زدی؛ مفت خورها! اسمشان با خودشان است همه این کاسه لیسان ریز و درشت در خیانت علیه ما کارگران همدست اند و همه اینها بطور مشترک سرشان در یک آخور است. پایه حقوق بعضی از این آقایان در ماه بین 2 تا 3 میلیون تومان است. بطور متوسط ماهیانه 200 ساعت اضافه کار هم بابت کاری که انجام نداده اند برای خود منظور می کنند. این هم مبلغی نزدیک دو میلیون تومان می شه!! تازه بعضی از این حضرات تازگیها یاد گرفته اند علاوه بر دیگر دزدیهایشان٬ مرخصی هایشان را هم به نام ماموریت اداری ثبت می کنند. از اینجا هم می خورند. به قول معروف هم از توبره میخورند و هم از آخور!
کامران پایدار: الان اوضاع ساعات کاریتان چطور است٬ بیشتر شده یا کمتر؟
کارگر ایتکوپرس: متا سفانه از آغاز سال جدید ساعت کار را افزایش داده اند. به هر شیفت کار نیم ساعت اضافه نموده اند. اضافه کار اجباری طبق روال همیشگی برقرار است. در بعضی قسمتها که 3 شیفته بود٬ ظاهرا و بطور اسمی٬ شیفت سوم را حذف کرده اند اما عملا شیفت سوم را در شیفت دوم ادغام کرده اند. کارگران شیفت 2 را که مثلا ساعت کارشان از چهار و نیم عصر تا دوازده و نیم شب است٬ مجبور می کنند تا 6 صبح هم کار کنند و در ازای این همه کار در پایان ماه از این بابت شاید 30 یا 40 هزار تومان به این کارگران بدهند. اخیرا مجبور شده بودم یک هفته بیخوابی بکشم. باور کن در این حالت نفس کشیدن هم برای آدم دشوار میشه و انسان علاقه اش را نسبت به همه چیز از دست می دهد. دیگه حتی حوصله خانواده ات را هم نداری!
کامران پایدار: اعتصاب قدرتمند شما همه جا را به لرزه درآورد. کارفرماها وعده هایی دادند و عقب نشینی کردند. آخرش به کجا کشید؟
کارگر ایتکوپرس: اعتصاب ما خیلی خوب شروع شد. کارفرما با وحشت و ترس عقب نشینی کرد اما وعده هایشان دروغ بود. تا این لحظه به نتایجی که میخواستیم نرسیدیم. پیشروی ما متوقف شده و این ناشی از مسایل مختلفی است.
کامران پایدار: چرا کارفرما به وعده هایش عمل نکرد؟ چه مسایلی باعث عدم نتیجه مطلوب در اعتصاب شده البته تا این لحظه؟
کارگر ایتکوپرس: یکی از اشتباهات ما این بود زمانی دست به اعتصاب زدیم که بلافاصله تعطیلی (سالمرگ خمینی و...) در پیش بود. وعده های دروغ کارفرما و این تعطیلی وقفه ای در زمینه انسجام و هماهنگی ما ایجاد کرد. کارفرما و حراست برای خود وقت خریدند. با ترفند و حقه بازی نمایندگان کارگران را شناسایی و اخراج کردند. هر روز حراست چندین نفر از فعالین ما را میخواست. آرام و بی صدا با تهدید و فشار از کار اخراجشان کردند. این روال هنوز هم ادامه دارد. می خواهم بگویم سرکوب شدید، ترس کارگر از اخراج که با گرسنگی و فقر هر چه بیشتر کار گر و خانواده اش مساویست، ناهماهنگی و نبود انسجام و اتحاد کا فی در بین کار گران و...
کامران پایدار: بنظرت بزرگترین نتایج و تجربیات اعتصاب خرداد ماه شما در کجا بوده؟
کارگر ایتکوپرس: در این روزها چند مساله برای ما روشن شد. اول اینکه اتحاد و هماهنگی و همدلی بین ما کارگران خیلی مهم است. ما قدرتی نداریم جز اینکه به هم تکیه کنیم. هر چه اتحاد و همدلی ما کارگران بیشتر باشه ترس و وحشت و عقب نشینی کارفرماها و همه مفت خورهایی که از جیب ما می خورند بیشتره. این عقب نشینی رو همه ما در روزهای اول اعتصاب دیدیم. مساله دیگر اینجاست نباید به وعده های دورغ کارفرما و مدیران تولید دل خوش بود. اینها از شیطان هم شیطان تر و دروغگو ترند. قدرت ما کارگران فقط در اتحاد و تعطیلی کار و کارخانه است.
کامران پایدار: از هم اکنون زمزمه هایی برای تصفیه و اخراج بیشتر کارگران به گوش می رسد. جریان چیست؟
کارگر ایتکوپرس: دقیقا. ظاهرا مسئولین ایران خودرو تصمیم گرفته اند تعدادی از کارگران را همزمان با شروع تعطیلات تابستانی از کار اخراج کنند. تعطیلات تابستانی از اواخر تیرماه شروع می شود و این شمارش معکوس ازهم اکنون زنگ خطر اخراج، دلهره و اضطراب را در بین همه ما کار گران و خانواده هایمان ایجاد نموده است.
7/5/87
